Your cart
W koszyku nie ma jeszcze produktów
Mniszek to roślina wieloletnia z rodziny Złożonych (Compositae), pochodząca z Europy. Stopniowo rozprzestrzeniła się na Azję, a następnie na Amerykę Północną. W Polsce jest pospolitym chwastem rosnącym na ugorach, poboczach, łąkach i trawnikach. W całej roslinie znajduje się biały, gorzki piekący płyn mleczny.
Do celów leczniczych zbiera się jesienią korzenie roślin starszych, wykopując je z ziemi i następnie suszy się w suszarniach, w warunkach naturalnych. Jako surowiec otrzymuje się korzeń mniszka pospolitego. Na wiosnę, gdy roślina wytworzy rozetę liści i wykształci pędy z koszyczkami kwiatowymi w stanie pąków, ścina się całą część nad ziemią i suszy w cieniu i przewiewie. Z tego otrzymuje się ziele mniszka pospolitego. W okresie kwitnienia zbiera się również całe rozkwitające koszyczki kwiatowe, które po wysuszeniu dają kwiat mniszka pospolitego.
Sok mleczny, znajdujący się we wszystkich częściach rośliny, jest emulsją zawierającą jako podstawowy związek czynny rozpuszczalną gorzką substancję – taraksacynę. Towarzyszą jej białka, żywica, inozyt, trójterpeny,inulina, fruktoza, kwasy organiczne i olejek eteryczny.
W liściach i kwiatach stwierdzono obecność żółtych barwników ksantofilowych, a także soli mineralnych obfitych w potas, magnez, siarkę i krzem. Zawiera również znaczne ilości witaminy C. Przypuszcza się, że korzenie i ziele mniszka zawierają stymulatory biogenne, zbliżone do tych, które znajdują się w liściach aloesu.
Mniszek i jego przetwory działają w dwu podstawowych kierunkach, co wielokrotnie potwierdzono badaniami farmakologicznymi. Pierwszy z nich pobudza wytwarzanie żółci przez wątrobę oraz ułatwienie jej przepływu przez drogi żółciowe do dwunastnicy. Następuje zwiększenie kurczliwości tych przewodów, zwłaszcza pęcherzyka żółciowego i tym samym przeciwdziałanie zastojowi żółci. Związki czynne mniszka mają również korzystny wpływ na czynność wydzielniczą trzustki, a zatem i na normalizację procesu trawienia.
Drugim kierunkiem jest działanie moczopędne, przede wszystkim przez zwiększanie przesączania w kłębkach nerwowych. Ma również działanie odtruwające i oczyszczające, nazywane dawniej oczyszczającym krew. Ponadto mniszek powoduje rozkurcz niektórych mięśni gładkich, jeżeli są w stanie częściowego skurczu, co ma znaczenie w usprawnianiu przepływu żółci i moczu. Działa także nieznacznie przeciwcukrzycowo, zwiększa odporność organizmu, czyli jest środkiem immunoregulującym. Wywiera korzystny wpływ na czynność fagocytarną białych ciałek krwi, pobudza również wytwarzanie interferonu ( substancji o właściwościach przeciwwirusowych). O tym, że mniszek ma istotny wpływ na mechanizmy obronne i regulujące prawidłowy rozwój, świadczy też fakt, że w Chinach przeprowadzone udane próby żywienia jedwabników młodymi liścmi mniszka, uzyskując zaskakująco pozytywne wyniki.
Zewnętrznie wyciągi z mniszka i świeży sok działaja regenerująco na skórę, przyspieszają bliznowacenie i zanikanie uszkodzeń skóry.
Przetwory z mniszka stosowane w zalecanych dawkach nie wywieraja szkodliwego działania ubocznego.
Przetwory z mniszka stosuje się w wielu schorzeniach powodujących uszkodzenie wątroby i zmniejszenie wytwarzania żółci. Zwłaszcza poleca się w stanach rekonwalescencji po wirusowym zapaleniu wątroby, po zabiegach na drogach żółciowych, w zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, w zagrożeniu kamienica żółciową i jej początkach.
Zaleca się również w chorobach z upośledzeniem czynności kłębków nerwowych. Zewnętrznie używa się do kąpieli kosmetycznych, a świeży sok mleczny do okładów na brodawki i kurzajki. Kwiaty mniszka mają takie same właściwości co korzeń i ziele, lecz są godne polecenia w przewlekłym niezycie jamy ustnej, gardła i oskrzeli.
