Łopian to popularna na większości kontynentów roślina zielna, osiągająca nawet do 2 metrów wzrostu. Posiada grubą, mocną łodygę i duże liście o kształcie podobnym do serca.
Surowcem zielarskim łopianu jest jego korzeń, bogaty w:
- cukry
- białka
- fitosterole
- saponiny
- glikozydy
- olejki eteryczne
- witaminę C
- liczne minerały.
Korzeń łopianu stosowany jest w medycynie ludowej przede wszystkim ze względu na swoję właściwości odkażające: przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze.
Stosowac go można zarówno zewnętrznie ( na skórę, rany, otarcia, trądzik, egzema, łupież świąd) jak i wewnętrznie w przypadku:
- zaburzeń pracy układu pokarmowego
- nadkwasoty
- obniżonego metabolizmu
- zapalenia pęcherzyka żółciowego
- zaburzeniach pracy wątroby.
Wysoka zawartość witaminy C poprawia funkcjonowanie naszego układu odpornościowego - pobudza białe krwinki do walki z patogenami, poprawia ich wydajność. Uszczelnia i poprawia spręzystośc naczyń krwionośnych. Ponadto, bierze udział w produkcji kolagenu - jest niezbędna do jego przemian, a zatem - opóźnia procesy starzenia się i powstawania zmarszczek.